FUCK

FUCK

FUCK

FUCK

FUCK'

FUCK

FUCK

«م»، علامت وقف لازم

«م»، علامت وقف لازم است«م»، یعنى وقف در آن لازم بوده و وصل آن موجب خلل در معنى مى‏شود،مثل: «إنَّ اللَّه شَدِیدُ العِقابِ للفُقَرَاءِ المُهَاجِرِین».

«ط»، علامت وقف مطلق

«ط»، علامت وقف مطلق است، یعنى وقف بر آن کاملاً به جاست و آغاز کردن از مابعد آن نیز خوب است (مترادف وقف تام)، مثل: «ذلِک فَضلُ اللَّهِ یُؤتِیه مَن یَشَاءُ واللَّهُ ذُوالفَضل العَظیِم».

«ج»، علامت وقف جایز

«ج»، علامت وقف جایز است، یعنى وقف و وصل آن هر دو جایز است. (مترادف وقف کافى)، مثل: «هُوَ مَولیکُم فَنِعْمَ المَولى وَ نِعْمَ النَّصِیر».

«ز»، علامت وقف مجوَّز

«ز»، علامت وقف مجوَّز است، یعنى وصل بهتر است، امّا وقف هم اشکالى ندارد. (مترادف وقف حسن)،مثل: «تَبَارَک الَّذِی بِیَدِهِ المُلکُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَى‏ءٍ قَدِیر».

«ص»، علامت وقف مُرَخَّص

«ص»، علامت وقف مرخص است، یعنى به خاطر اطاله کلام و کمبود نَفَس می توان وقف کرد. در این صورت اگر مابعد آن جمله مفیدى بود، می توان از آن جا شروع به تلاوت کرد وگرنه باید اعاده نموده و از محل مناسب آغاز کرد،مثل: «قُلْ اِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ اِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبینٌ».

«لا»، علامت وقف ممنوع

«لا»، علامت وقف ممنوع است؛ یعنى چنانچه وقف کند در معنى خلل ایجاد مى‏شود و نباید وقف کرد (مترادف وقف قبیح)، مثل: «وَ مَا جَعَلنَا أَصْحَابَ النَّارِ إلاَّ مَلاَئِکَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُم إِلاَّ فِتنَةً للَّذِینَ کَفَروُا...».